BEN değil ulan; BİZ!

   İnsanlar hata yapar. Hepsi de aslında bunun yeterince farkındadır. Farkındadır da söylemez kendine. Söyleyemez; Çünkü insanoğlu egoisttir fazlasıyla. Yanlışlarını görür her insan. Ama kendiyle gerçekleri konuşmaya cesareti olan çok az insan kabullenir yanlışını, kabahatini. Kesin olan bir şey var ki; hepsinin içinde bencilliğin var olduğudur.

   Düşünmek. Düşünmeli insan. Aptallıklar, aptalca hatalar yapmadan önce düşünmeli. Sinirlerine hakim kalıp 1 dakika düşünmek bile yeter bazen; eğer düşünmeyi bilirse. Bilirse diyorum; çünkü çevremizde düşündüğünü sanan o kadar bencil, o kadar düşüncesiz yaratıklar var ki düşünebildikleri konusunda bile şüpheye düşüyorum. Düşünmek ileriyi görmek, önüne bakmak ya da ne olacağım ben değildir. Düşünebilmek için bencilliği, ben demeyi bir kenara bırakmak gerekir. Düşünmek ne yapmalıyım değil; ne yapmalıyızdır. Bütün egolardan uzakta, birlikte bir şeyler yapabilmeyi istemek. Kötü giden bir olayda paçayı kurtarmak için kurulan kurnazca planları bırakıp iyiye sürüklemeyi arzu etmektir kendinle birlikte başkalarını.

   Düşünmeden yaşayan hep bir bencildir ve ya düşündüğünü sanan. Öyle ki yanında olan insanlar bile belki sevgisinden değil; yalnızlığı için yanındadırlar. Bencilliği için orada, sadece yalnız kalmak istemediğinden oradadırlar. Eğer karşılaşırsanız böyle biriyle bir gün bunları yüzüne söylemeyi bir deneyin. "Ben," diye söze başlayan bencil savunmasını dinleyin. Mesela; “Ben düşünüyorum, ben her şeyin iyi olması için uğraşıyorum. Ben elimden geleni yapıyorum.” gibi. Fazla gitmeyin üstüne. Merak etmeyin, her insan kendini bilir. O da farkındadır durumunun. Gurur diye bir şey uydurmuştur ama söyleyemez kendine. Siz sadece yardım etmeye çalışın. Öyle büyük bir yardım da değil; sadece hatırlatmak gibi. Bir farkındalık gibi...

“Ben değil ulan; Biz!”

Hasan BULUT