Dost

   Anılar yıpratıyor her bir bakışta, her bir seste beni. Her köşede hep bir yaşanmışlık var senli. Hep bana özletmeye yetecek kadar seni. Geçtiğin bir yoldan geçerken, yürüdüğün bir sokakta yürürken attığın her adım gelip yüreğimin orta yerine oturuyor sanki. Yüreğimde karış karış dolaşıyorsun gibi. Adın zikrediliyor sanki her bir sözde. Yada ben adını duymaya çalışıyorum her sözde hep bir hevesle...

   İsminin aydınlığından mıdır, temizliğinden mi bilmiyorum, her yerde seni okuyorum; "O" eczanesi, "O" pastanesi, "O" kırtasiye, "O" sokak...

   Nereye baksam seni görüyorum karşımda. Her şey seni görmemi sağlıyor sanki bana inatla. Bir gün; "Unut!" dedi zor gün dostlarından biri. Dinledim, unutmayı denedim. "Sev!" dedi dost. Sanki sevince hepsi bitecekmiş gibi. Dinledim, denedim de sevmeyi; beceremedim... Hangi güzelin gözlerine baksam; senin gözlerin parladı yine. Hangisinin saçlarını okşasam; kanadı senin saçlarına alışmış avuçlarım. Öptüğüm dudaklarda yandım; senin dudakların olmayınca. Yapamadım, kimi sevmeye çalıştıysam ben seni gördüm. Seni gördükçe tekrar sevdim; unutamadım.

   Her yerde o varken ben yapamadım.

   "Olmadı dost; ben onu unutamadım."

Hasan BULUT