Suçun değil; Cezan

   Bazen çıkıp bir kayanın üstüne düşünürsün; batmış günün sonunda ay ve yıldızlara bakıp. Sanki o karanlıkta bir onlar varmış gibi. Bir onlar senin yanında, bir onlar dostun senin. Anlatırsın onlara tüm derdini konuşmadan, sadece seyredersin; ama onlar anlar. Tüm acılarını bilirler. Neler çektiğini, neleri ne için göze aldığını. Kaç gece uyuyamayıp ağladığını bilirler; görmüşlerdir.

   Suçlu görürsün kendini. Hep bir hatalı. Sevmişsin birini; sanki bu bi’ suçmuş gibi. Anlamazsın ki suç değil bu, suçlu değilsin; sadece ceza çekensin. Aşık olmak senin cezan. Mutsuzluklarının cezası aslına bakarsan. Mutsuz kaldın sen hep, mutsuz ettin kendini. Hep umutsuzdun, hep karamsar. Sonunda hayat yargıladı seni. Ve kesilen ağır ceza; AŞIK OLMAK.

   Biliyordun bu sonu. Herkes gibi olacaktı sonu. Kim bilir, belki de sırf bunun için işledin bu koca suçları. Sırf aşkı istedin diye mutsuz ettin kendini. Sırf biri gelsin de mutlu etsin diye seni. Ama unuttuğun şeyler var sayın mahkum; cezasını çeken hiçbir suçlu mutlu olmaz, mutlu etmez hiçbir ceza suçlusunu. Aşık olmak da mutlu etmez seni. Aldanırsın, büyüsüne kapılırsın. Başta her şey çok güzel görünür gözüne. Yürümüyorsun da artık, uçuyorsun gibi hissedersin. Peki sonra? Bunları çıktıktan sonra ne var? Üzüntüler var, kırılganlıklar, pişmanlıklar, keşkeler, ayrılık var. Bunlarla sonunda yine mutsuzluk var vesselam. Hatırladın mı sayın mahkum, mutsuzluk ne getirir?

Cevabı basit; AŞIK OLMAK

   Bu böyle sürüp gidecek. Sen dertleşeceksin ay ve yıldızlarınla her gece. Sabahında yine bir ihbar telefonu hayat karakoluna; bu adam yine mutsuz. Yine biri gelip yakalayacak seni. Yine hapsolacaksın onun yüreğine. Orda yatacaksın cezanı. Orda aşık kalacaksın; Bir başka ayrılığa kadar…

   Unutma ki cezalar getirmez suçları; suçlarla gelir cezalar.

   Aşık olmak suçun değil; Cezan.

Hasan BULUT