Bizim İçin

   Otur bir sevgili, yorulmuşsundur. Ne çok bekledim ben seni. Kim bilir hangi diyarlardan geldin, ne yollardan geçip, ne kışlardan aşıp vardın yanıma. Üşümüşsündür; sarıl boynuma. Sarıl ki erisin buzların. Aksın yüreğimin orta yerine. Aksın da dinsin bu yüreğin aşk ateşi, sönsün. Sen bana kara kıştan çıkıp geldin; bense hasret cehenneminin azabından alev alev sana. Artık ne donmak olsun kışın soğuğundan, ne yanmak aşk hasreti ile bize. Sevgi ağaçları yeşersin; gönlümüzün baharıdır, dallarında aşk meyveleri büyüsün. Bizim için.

   Benimsin. Değerlimsin sen teksin. Paylaşamam ki bundandır kıskanırım seni. Sanki benim değilsin gibi, başkalarına sarılırsın gibi, başkası sana dokunur gibi. Kimselere görünme; bir bana bak, bir beni gör. Kimseye bir çift laf etme; bir bana konuş, bir beni söyle. Kimse yüzüne tebessüm etmesin, gül güzeli yüzün başkasına gülmesin; bir bize sevin, bir bize gül, bir bizle mutluluk girsin yüreğine. Bizim için.

   Birlikte geçeceğiz artık sevdiğim; sevda kayığı üstünde, hayat denizinin mutluluk kıyılarından. Fırtınalar da bulacak bizi. Derin sessizlikler. Sarsılacağız. Yine birlikte, yine yan yana. Üzüleceğiz, kıracağız birbirimizi. Oturup beraber, kırıldığımıza değil; kırdığımıza ağlayacağız.

   Seneler sürecek belki bu yolculuk. Kalacak mısın peki benimle? Fırtınalarda sımsıkı saracak mısın beni? Derin sessizliklere bağırıp meydan okur musun benimle? Kırdığında ağlar mısın bana? Hayat denizinde bir kayığı paylaşır mısın? Bizim için.

Hasan BULUT