"Mutluluk" diye bir şey yok.
Mutsuzluklarımızın olmadığı zamanlarda
mutluluktan bahsediyoruz. Ancak bizi mutsuz eden bir durum olmadığında mutlu
oluyoruz. Kendimizi mutlu sayabilmek için mutsuzluklara karşı durmaya çalışıyoruz.
Kısacası; insan mutluluğa varmıyor; mutsuzluktan gidiyor.
Mutluluk diye bir şey yok. Mutluluk;
mutsuzluğun yokluğudur.
"Kavuşmak" diye bir şey yok.
Özlüyoruz sevdiklerimizi. Hep onlarla
geçerken hayat; bir bakıyoruz ki yoklar. Yollar giriyor araya. Gözünün önünde
olmayanı, gönlünün içinde özlüyor insan. Her fırsatta koşup gitmek istiyor
hasretinin yanına. Ayrılıklardan aşıp, uzakları geçip gitmek. Aşınca ayrılıkları,
uzakları geçince insan; kavuştum diyor. Sarıldım işte sımsıkı. Oysaki onun yaptığı
sadece hasreti dindirmek; çünkü
Kavuşmak diye bir şey yok. Kavuşmak;
hasretin, ayrılığın sonudur.
"Aşk" diye bir şey yok.
Sevgisiziz fazlasıyla. Bütün özlemimiz,
bütün mutsuzluğumuz aslında bundan. Yalnızız çoğu zaman. Yanımızda kimsemiz yok
gibi. Böyle olduğunda da düşünmeye başlıyoruz hemen; "Ne ki benim değerim?"
"Kimin için değerliyim?" diye soruyoruz. Ama diğerlerinin aksine;
sevgi diye bir şey var. O ki her şeyin olurunu sağlar.
Eğer, şu sevgi dedikleri olmasaydı; mutsuzluğu
yenemezdi insan yüreği. Eğer o olmasaydı; özleyeceği birini tutamazdı aklında.
Sonunda ayrılıklardan aşıp, uzaklardan geçip gelmezdi.
Aslına bakarsak; aşk diye bir şey yok.
Aşk dediğin; varlığıdır sevginin...
Hasan BULUT
1 yorum:
Peki ya mutsuzluksa mutluluğun yoksunluğu?
Yorum Gönder